Het verlossingswerk van Jezus Christus zet Hij voort in de Kerk. Dit voltrekt zich met name in de heilige liturgie. Bij de viering van de sacramenten gebeurt er echt iets. H.  John Henry Newman, die op 1 nov jl. tot kerkleraar is verheven,  benadrukte bijvoorbeeld de diepe, persoonlijke eenheid van de gelovige met Christus die door de sacramenten tot stand komt. We kunnen zeggen dat de viering van de liturgie het meest eigene van het kerkelijk leven is. Daarom wil ik graag het belang onderlijnen van onderstaande bijeenkomsten die het Bisdom Roermond aanbiedt op vijf vrijdagen van 19.00 uur tot 21.00 uur in de parochiezaal, Kapelaan Pendersplein 10 in Gulpen.

https://www.bisdom-roermond.nl/Cursussen-en-studiedagen-liturgie-en-kerkmuziek

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

In een videoboodschap richt paus Leo XIV  zich tot iedere parochie: https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=eEwDtbZxt4c

“Beste broeders en zusters,

Op Wereldmissiezondag bidt de hele Kerk elk jaar gezamenlijk, in het bijzonder voor missionarissen en de vruchtbaarheid van hun apostolische arbeid.

Toen ik als missionaris en bisschop in Peru werkzaam was, heb ik met eigen ogen gezien hoe het geloof, het gebed en de vrijgevigheid die op Wereldmissiezondag worden getoond, hele gemeenschappen kunnen veranderen.

Ik roep alle katholieke parochies in de wereld op om deel te nemen aan Wereldmissiezondag. Uw gebeden en uw steun zullen helpen om het evangelie te verspreiden, pastorale en catechetische programma’s te organiseren, nieuwe kerken te bouwen en te voorzien in de gezondheids- en onderwijsbehoeften van onze broeders en zusters in missiegebieden.

Laten we ons op 19 oktober, terwijl we samen nadenken over de roeping vanuit ons doopsel om ‘missionarissen van hoop onder de volkeren’ te zijn, ons opnieuw toe te wijden aan de zoete en vreugdevolle taak om Christus Jezus, onze Hoop, naar de uiteinden van de aarde te brengen.

Dank u voor alles wat u zult doen om mij te helpen, om missionarissen over de hele wereld te helpen. God zegene u allen!”

Ondersteun a.u.b. deze oproep van paus Leo door een gift: IBAN NL65 INGB 0000 0015 66 t.n.v. Missio Wereldmissiemaand. Ook in parochiekerken waar een viering is collecteren we dit weekend voor de pauselijke missiewerken.

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

Op de zondag voor en na Allerheiligen zegenen we de graven:

Zondag 26 oktober

• Beegden 13.30u
• Ittervoort 13.30u
• Ell 15.00u
• Heel 15.00u

Zondag 2 november

• Hunsel 13.30u
• Wessem 13.30u
• Thorn 15.00u
• Neeritter 15.00u
• Haler-Uffelse 15.00u (indien priester beschikbaar, anders aansluitend aan de H. mis van 10.00u)

Uit respect naar onze overledenen verzorgen we hun rustplaatsen. We drukken zo onze dank en waardering naar hen uit. Als gelovige mensen bidden we ook voor hun zielenrust. Zo helpen we hen spoedig te plaats te mogen innemen die Jezus al voor hen heeft bereid. Zoals we om genezing, een goede uitslag, het slagen voor een examen bidden of een kaars opsteken, zo kunnen we ook voor onze overledenen doen. Het drukt onze gemeenschap uit met de hemelse kerk. De zielen in de hemel zijn voorsprekers voor ons, en wij bidden voor de zielen van de overledenen die nog op weg naar de hemel. Zo kunnen we ook na hun dood ontzettend veel voor onze overledenen betekenen. Ik vind dit een van de mooiste aspecten van ons geloof; heel troostend.

Vooral het opdragen vaneen H. Mis voor onze overledenen is bijzonder krachtig. De Catechismus van de Katholieke Kerk drukt het zo uit, onder het kopje “De gemeenschap van de kerk in de hemel en op aarde: “De pelgrimerende kerk heeft vanaf de eerste tijden van het christendom de nagedachtenis van de gestorvenen met grote piëteit gevierd, en, omdat ‘het een heilige en vrome gedachte is voor de overledenen te bidden, opdat zij van hun zonden zouden worden vrijgesproken,’ heeft zij ook voorbeden opgedragen (2 Makk.12,46). Ons gebed voor hen kan hen niet alleen helpen, maar kan ook hun voorspraak voor ons doeltreffend maken.”

Laten we het gebruik in ere houden om een H. Mis voor onze dierbaren op te dragen: een misintentie opgeven. Ik schrijf dit, omdat deze goede gewoonte wat verloren gaat. Juist in een H. Mis verbinden we het leven van een overledene met dat van Jezus, die voor ieder van ons gestorven en verrezen is, om ons tot God te brengen. In het opdragen van een H. Mis voor onze overledenen brengen we eer aan God en wordt onze liefde voor onze naasten heel concreet. We kunnen en willen hen niet vergeten. Dat zij mogen rusten in de vrede van God en dat zij in de hemel voor ons voorsprekers worden.

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

Na het vertrek van de stiftdames kort vóór de Franse periode  is de stiftskerk in Thorn parochiekerk geworden. De eerdere parochiekerk was toegewijd aan St.-Michael. Deze stond op het huidige kerkhof naast de stiftskerk en is toen afgebroken. De abdij (het stift) was toegewijd aan Maria en ik neem aan de abdijkerk ook. Er was een grote Mariaverering. Nu vereren we in de abdijkerk St.-Michael als patroonheilige van de parochie. 29 september is zijn feestdag, samen met de  Aartsengelen Gabriël en Rafaël.

Op 2 oktober vieren we de gedachtenis van de engelbewaarders. Ook kinderen van nu, hebben vaak meegekregen dat zij een engel hebben die hen beschermd. Vrome afbeeldingen onderlijnen dit.

Wat zijn engelen?

Met de heldere en sobere taal van de catechismus (nr. 328) leert de Kerk: “Het bestaan van geestelijke, niet lichamelijke wezens die de Schrift gewoonlijk engelen noemt, is een geloofswaarheid. Het getuigenis van de Schrift is even duidelijk als de eenstemmigheid in de Overlevering dit is.” Volgens de Schrift zijn de engelen boodschappers van God, “machtige uitvoerders van zijn bevel … trouwe knechten die doen wat Hij wil” (Ps. 103, 20), in dienst van zijn heilsplan, “uitgezonden ten behoeve van hen voor wie het heil is weggelegd” (Heb. 1, 14). Een beetje theoretische omschrijving van wat in de H. Schrift verhalend heel helder wordt weergegeven.

Engelen in het Oude en het Nieuwe Testament

Op vele plaatsen komen we in het Oude en in het Nieuwe Testament engelen tegen, van het begin tot het einde. In het eerste boek over de Schepping lezen we dat engelen  de poorten van het aards paradijs sluiten (vgl. Gen. 3, 24), een engel redt Hagar en haar kind Ismaël (vgl. Gen. 21, 17), en een engel houdt de hand van Abraham tegen die op het punt staat Isaak te offeren (vgl. Gen. 22, 11). In het laatste boek van de H. Schrift, de Openbaring van Johannes, winnen Michaël en zijn engelen de apocalyptische eindstrijd tegen de draak en de gevallen engelen (Openb. 12, 7-12).

Engelen en H. Mis

In de viering van de Eucharistie voegen wij ons bij het gezang van de engelen om de heerlijkheid van de driewerf heilige God te verkondigen (vgl. Jes. 6, 3) en roepen wij hun hulp in om de gaven van de eucharistie “te dragen tot op uw altaar in den hoge, voor […] uw goddelijke majesteit”. Aan het dienstwerk van de engelen vertrouwen wij de onze gebeden toe (vgl. Openb. 5, 8; 8, 3). Met het in paradisum  – engelen geleiden hen ten paradijze – bidden we dat de engelen de ziel van de overledene naar het paradijs begeleiden en over zijn graf waken.

En verder

Engelen zijn gekozen als schutspatronen van steden en beschermers van gilden. Ter ere van hen zijn heiligdommen opgericht zoals Mont-Saint Michel in Normandië, en feestdagen vastgesteld. Hymnen zijn gecomponeerd en oefeningen van godsvrucht samengesteld

De Engelbewaarders

De kerkvader Basilius de Grote (+ 379) leerde dat “iedere gelovige een engelbewaarder en herder naast zich heeft om hem naar het leven te geleiden”. En de heilige Bernardus van Clairvaux (+ 1153) bevorderde de devotie tot de engelbewaarders. Voor hem zijn zij een bewijs “dat de hemel niets nalaat dat ons kan helpen”, waardoor hij ons “die hemelse geesten ter zijde” stelt “om ons te beschermen, te onderrichten en te geleiden”.

Gebeden

Het drie keer daags luiden van het angelus is een oproep tot het gebed De engel des Heren. En in de traditie van het morgen- en avondgebed heeft onderstaand gebed tot de engelbewaarder een vaste plaats gekregen: “Engel van God die mijn bewaarder zijt, aan wie de goddelijke goedheid mij heeft toevertrouwd, verlicht, bewaar, geleid en bestuur mij. Amen.”

Zondag 28 september 9.45u vieren we in de abdijkerk in Thorn het feest van H. Michaël – patroonsfeest. Ook op zijn eigenlijke feestdag, maandag 29 september, doen we dit in de Kapel onder de Linden in de H. Mis van 19u   

Met gebruikmaking van Directorium over volksvroomheid en Liturgie van de NRL

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken 

H. John Henry  Newman (1801 – 1890) wordt binnenkort uitgeroepen tot Kerkleraar. Paus Leo XIV maakte dit  op 31 juli jl. bekend. Hij wordt daarmee de 38^e kerkleraar. Deze katholiek geworden anglicaan had een groot geloof in de Eucharistie en liefde tot Maria. Zijn motto ‘van hart tot hart’ drukt uit hoe hij zich het geloof persoonlijk eigen maakte.

Op 15 augustus viert de Kerk het hoogfeest van de Tenhemelopneming van de Heilige Maagd Maria, Moeder van onze God en Heer Jezus Christus. Na haar aardse levensloop is zij met lichaam en ziel opgenomen in de hemelse heerlijkheid. Dit werd in 1950 op plechtige wijze door paus Pius XII gedefinieerd. Het werd daarvoor al door de Kerk aangenomen. Zo schreef H. John Henry Neman al honderd jaar daarvoor meditaties die dit aangaven:

“Zoals haar goddelijke Zoon moest zij ook sterven. Maar verschillende redenen hebben heilige schrijvers ervan overtuigd dat haar lichaam … door de Heer werd opgewekt en haar ziel weer met het lichaam werd verenigd tot een nieuw en eeuwig leven van  hemelse glorie.”  Hij verwijst naar Mt 27,52: ”De graven gingen open en de lichamen van vele heilige mensen die ontslapen waren, stonden op.”  En geeft dan aan ”Kunnen wij veronderstellen dat Abraham, of David, of Jesaja of Ezechiël zo’n gunst ontvangen zouden hebben en niet Gods eigen Moeder?

Het zijn misschien niet zo zeer de argumenten die hij aanhaalt die ons geloof in Maria versterken, maar wel dat de verering van Maria in heel de kerkgeschiedenis aanwezig is en teruggaat op de H. Schrift “van nu af prijst ieder geslacht mij zalig” (Lc 1, 48).

Daarom is het hoogfeest van Maria Tenhemelopneming in ons land een verplichte feestdagen die we als zondag vieren. (In 1991 hebben de bisschoppen dit heringevoerd, nadat het enkele jaren naar de zondag was verschoven.) Omdat het voor velen een werkdag is – en de bisshcoppen hierin meteen heben gedispenseerd –  hebben we in onze parochiefederatie niet de zondagsdogorde, maar twee avondmissen: een op de vooravond: donderdag 14 augustus 19u in Wessem en een gezongen H. Mis op vrijdag 15 augustus 19u in de Kapel onder de Linden.

Laten we door de viering van de Eucharistie deze dag in ere houden. Jezus heeft zijn Moeder geëerd; wij zijn uitgenodigd Jezus hierin na te volgen. Om het met woorden van de ‘bijna-kerkleraar’ John Henry Newman te zeggen: ‘ “De Kerk geeft ons Jezus Christus als voedsel en Maria als onze voedster … Bewijs aan de wereld dat je geen verkeerde leer volgt, verdedig de glorie van je Moeder Maria … door de eenvoud van je gedrag en de heiligheid van je woorden en daden.”

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

Als ik een kerk binnenloop, is het eerst waar mijn ogen zoekend naar turen: waar hangt hier de godslamp? Meestal vooraan; in grotere basilieken vaker in een zijkapel. De rode godslamp verwijst naar de ziel van het kerkgebouw: het tabernakel waarin Jezus woont.

Dat heb ik vanaf mijn eerste communie meegekregen: “Kijk dáár woont Jezus”, zei mijn vader; en hij verwees naar het tabernakel vooraan in de kerk. Met daarnaast de brandende godslamp. En de dag van mijn eerste communie vier ik tegenwoordig als een jubileum. Een herinneringsicoontje wijst me op de datum: 31 mei. Ik moet toegeven dat ik dit jaarlijkse jubileum pas sinds mijn gouden communiejubileum vier. Het besef van Jezus’ aanwezigheid in de heilige hostie heb ik altijd wel gehad. Bij mijn eerste communie was het woord consecratie heel gewoon. Je voelde dat het een heilig moment was: er werd gebeld. Alles eromheen stond even stil; geknield keek ieder op – de collectant wachtte met verder collecteren, om daarna verder te gaan. Ik voelde wel: dit was met het te communie gaan het heiligste moment.

Een sacramentsprocessie heb ik als kind nauwelijks meegemaakt – in Noord-Nederland waren processies tot 1983(!) officieel zelfs niet toegestaan. Al kan ik me er in mijn jongste jaren wel een herinneren waarbij we trokken van het kerkpad en de voortuin van de pastorie via 100 meter over de openbare weg – dat werd toch gedoogd – naar de achtertuin van de pastorie. Daar zal de sacramentele zegen gegeven zijn.

En in recentere jaren heb ik steden als Lanciano en Orvieto kunnen bezoeken: plaatsen waar eucharistische wonderen hebben plaatsgevonden. Ontzettend indrukwekkend, als je die geschiedenis tot je neemt. Dat dit niet alleen iets van voorheen is, bewijst de in 2006 gestorven 15-jarige Carlo Acutis. Hij maakte als elfjarige al websites van eucharistische wonderen! “De Eucharistie is mijn snelweg naar de hemel”, zei hij tegen zijn moeder. Zijn heiligverklaring is uitgesteld vanwege het overlijden van paus Franciscus. Paus Leo XIV zal hem nu op 7 september 2025 heilig verklaren.

De tweede zondag na Pinksteren vieren we sacramentszondag. Op verschillende plaatsen op of rond deze zondag met een sacramentsprocessie. Een rijkdom die we – juist nu die niet meer vanzelfsprekend is – mogen koesteren. En ook zonder processie kunnen we onze blik richten op Jezus in het tabernakel. Daarom: mijn eerste blik in een kerk is zoekend naar de godslamp: die getuigt van Jezus’ aanwezigheid en wijst zo op de heiligste plaats die een kerk sacraal maakt.

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

_{Godslamp in de St.-Medarduskerk in Wessem}

Op weg naar het pinksterfeest wil ik een zin aanhalen van paus Leo XIV uit zijn preek bij de aanvaarding van zijn ambt als paus: “Liefde en eenheid: dat zijn de twee dimensies van de missie die Jezus aan Petrus heeft toevertrouwd.“ Ze drukken de opdracht uit waarvoor paus Leo XIV als nieuwe Petrus zich gesteld ziet. Wat wilde hij ons zeggen? Wij zijn geroepen om alle mensen de liefde van God te brengen. En als weg hiernaar toe ziet paus Leo XIV onze missie om in eenheid binnen de Kerk te leven; in eenheid met de christelijke zusterkerken en ook met de degenen die andere religieuze wegen bewandelen. En hij breidt het nog verder uit naar alle vrouwen en mannen van goede wil. Zonder superioriteitsgevoel zijn we dus groepen om de liefde van God te brengen naar iedereen. En paus Leo besluit met: “Als dit criterium in de wereld de overhand zou krijgen, zou dan niet elke twist onmiddellijk ophouden en zou er weer vrede terugkeren?”

We worden opgeroepen om in het licht en met de kracht van de Heilige Geest te bouwen aan een Kerk die gegrondvest is op de liefde van God en die een teken van eenheid is. En die dan zo haar armen openstelt voor de wereld. We zijn geroepen om het zout van de wereld te zijn door het Woord van God te verkondigen.

Ik kon er op het St-Pietersplein bij zijn, toen het habemus papam werd uitgeroepen. Ik voelde het enthousiasme van zovelen die vlug naar het St.-Pietersplein trokken om de vreugde te delen dat we een nieuwe paus hadden. We voelden ons niet meer verweesd, maar bespeurden hoe de H. Geest ook nu de Kerk leidt. Als je erbij bent, krijgt zo’n gebeurtenis een onbeschrijfelijke lading. En ook de woorden van de nieuwe paus Leo XIV winnen aan impact. Ik proefde hoe paus Leo XIV geworteld is in de traditie; als augustijn citeerde hij meteen de grote kerkvader van zijn orde en ook anderen. Heel de pauskeuze kunnen we zien als een grote liturgie waarin de Heilige Geest werkzaam is.

Zondag 8 juni sluiten we de paastijd af met het Pinksterfeest; we vieren de komst van de Heilige Geest die de Kerk door de eeuwen heeft geleid en ook nu bestuurt.  Ik ben daarom blij dat de Schola Cantorum van het Ward-Instituut juist op eerste pinksterdag in de abdijkerk in Thorn de H. Mis zal zingen met de gezangen uit de rijke traditie van de Kerk. Wat zij zingen vermeld ik hieronder. Voor wie wil komen: de H. Mis is 9.45u in de abdijkerk, waarbij het parkeren op het plein bij de abdijkerk iets meer inventiviteit en doorzetting kan vragen – maar ook daarvoor is de H. Geest als we Hem hierbij aanroepen om ter kerke te gaan – want op zondag 8 juni zijn er in het witte stadje de living statues zijn. Al begint dat pas om 12.30 uur.

Hieronder de eerste drie gezangen die de Schola Cantorum van het Ward-Instituut onder leiding van Cyriel Tonnaer zal zingen. Daarnaast zingen zij ook de sequentie Veni sancte Spiritus; het offertorium Confirma hoc (Maak krachtig God, wat Gij tot stand hebt gebracht … ); de Communio Factus est repente (Plotseling kwam uit de hemel een gedruis … )  en als slot het Veni Creator (Kom Schepper Geest …) van Rhabanus Maurus (Mainz 780-856). Het belooft inspirerende viering te worden.

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

PINKSTEREN

Introitus Spiritus Domini  ( Wijsheid 1, 7; Ps. 67)

Spiritus Domini replevit orbem terrarum, alleluia: et hoc quod continet omnia, scientiam habet vocis, alleluia, alleluia, alleluia.

De Geest van de Heer heeft de aarde vervuld, alleluia: en dat wat alles omvat, heeft kennis van wat gezegd wordt, alleluia, alleluia, alleluia.

Ps. Exsurgat Deus, et dissipentur inimici eius: et fugiant, qui oderunt eum, a facie eius.

Ps. Moge God opstaan en zijn vijanden verstrooien: en dat zij, die Hem haten, mogen vluchten voor zijn aanschijn.

1. Alleluia Spiritum tuum  (Ps. 103, 30)

Alleluia. Emitte Spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terrae. Alleluia. Alleluia.

Zend uw Geest en zij zullen worden herschapen: en U zult het aanschijn van de aarde vernieuwen. Alleluia.

1. Alleluia Veni Sancte Spiritus

Alleluia. Veni Sancte Spiritus, reple tuorum corda fidelium: et tui amoris in eis ignem accende. Alleluia.

Alleluia. Kom Heilige Geest, vervul de harten van uw gelovigen en ontsteek in hen het vuur van uw liefde. Alleluia.

Joden, moslims en christenen hebben allen een heilig boek. Daarom ‘de godsdiensten van het boek’. Maar in feite zijn wij als christenen geen godsdienst van het boek. Het gaat ons uiteindelijke niet om de heilige Schrift. Het gaat ons om Jezus! Een levende persoon. Vasten en ramadan kunnen we op een lijn zetten; toch gaat het bij ons katholieken niet om het vasten. Het gaat om Pasen. Jezus is met Pasen verrezen. Dat vieren wij. Ter voorbereiding daarop is de veertigdaagse vastentijd. 

Als de Goede Herder die zijn leven geeft voor zijn schapen, heeft Jezus zijn leven voor ons gegeven op Goede Vrijdag. Hij heeft de schuld van de mensen op zich genomen om ons weer met God te verzoenen. Daarom spreken we van de Goede Week en van Goede Vrijdag. Jezus heeft ons weer bij God gebracht. Als wij het kruisteken maken doen we dat in de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.

Op de derde dag, op paaszondag is Jezus uit het graf verrezen. Vanaf die morgen verschijnt Hij aan de vrouwen, aan de apostelen en vele anderen. In de paaswake vieren wij dit met het ontsteken van paasvuur. Er schijnt licht in de duisternis en dat symboliseert de overwinning van het leven op de dood. Met Pasen vieren we dat God ons niet in de steek heeft gelaten; dat Hij door zijn Zoon ons het leven schenkt. Geloven in Jezus, is mee jubelen  omdat Jezus leeft. Daarom klinkt na de veertigdagentijd weer het feestelijke alleluia! Jezus is niet alleen iemand die 2000 jaar geleden heeft geleefd, maar komt ook nu bij ons. Wie gelooft in Jezus, trekt met Hem door het leven. “Ik ben de Weg”, heeft Hij zelf gezegd, en “Ik ben het Leven”.

Met ons paasgeloof hebben we ook anderen wat te bieden. Maken we ons het paasgeloof eigen. Namens het kerkbestuur, kapelaan en catechiste: zalig paasfeest.

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

Als pastoor-deken heb ik me aangemeld om mee te gaan naar de Stille Omgang in Amsterdam in de nacht van zaterdag 15 op zondag 16 maart. De organisatie heeft me tegelijk nog een paar  deelnemerskaarten van € 35,– gestuurd om ‘door te verkopen.’ Als je mee wil, kun je je hiervoor dus bij mij melden (deadline van aanmelding is 7 maart). Wij vormen met andere bussen de groep Limburg en Oost-Brabant.

Vanuit  Limburg rijden er twee bussen, waarvan er een om 20.55 uur vertrekt bij La Plaza (voorheen AC) restaurant Nederweert. (Deze opstaplocatie kies ik.) In de bus bidden we een rozenhoedje. Na aankomst om 22.50u bij het Rokin in Amsterdam lopen we het eerste deel van de route tot aan de St.-Jozefkerk, Kalverstraat 58 – De Papegaai. Daar vieren we om 23.30u de Eucharistie, waarbij onze hulpbisschop, Mgr. Everard de Jong, hoofdcelebrant is.

Na de H. Mis lopen we de Stille Omgang verder en drinken nadien ergens een kop koffie – nog niet bekend waar. Vertrektijd naar huis is vanaf het Rokin om 02.45 uur.

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

Voor meer informatie: https://www.stille-omgang.nl.  Inlichtingen over inschrijving, opstapplaatsen, vertrektijden en programma: Henk Verhaeg 06-28560997 / verhaeg@ziggo.nl of pastoor Rick Blom 06-55722869 /  rickblom7@hotmail.com

Dat mensen die op zoek zijn naar spiritualiteit zo vlug te rade gaan bij Chinese en andere oosterse wijsheden, begrijp ik niet goed. Onze eigen cultuur met zijn christelijke wortels heeft een grote rijkdom. Die zou ik dan als eerste bestuderen; die hoort bij onze geschiedenis en cultuur. Het is jammer om daaraan voorbij te gaan. Als je je hierin verdiept, ontdek je hoe God tot je spreekt.

Woorden die mensen tegen je zeggen kunnen een grote impact hebben; ze maken je blij, of juist boos, of opstandig, of … Als wat ménsen je zeggen al zo op je gemoed kan werken, hoeveel te meer kan Góds woord je dan raken!

Ik denk bijvoorbeeld aan Augustinus’ ontdekkingstocht: Hij is op bezoek bij zijn vriend Alypius, kon de rust die hij zocht niet vinden; was daarover bedroefd en was in de tuin onder een boom gaan zitten. Wat er toen gebeurde beschrijft hij zelf:  “daar hoor ik een stem uit de naburige woning. Of het een jongetje of een meisje was, weet ik niet, maar telkens klonk op zingende toon: ‘Neem, lees; neem, lees.’  … Ik begon na te denken of kinderen dat in een of andere spel gewoon waren te zingen. Maar ik kon me niet herinneren het ergens gehoord te hebben. Ik onderdrukte mijn tranen en stond op. Ik kon het niet anders uitleggen dan dat God me het vel gaf het boek te openen en het eerste hoofdstuk dat ik zou vinden, te lezen.”

Augustinus ging naar binnen naar de plaats waar hij het boek [de bijbel] had neergelegd; sloeg het willekeurig open en las “Laten we ons waardig gedragen als bij daglicht zonder uitspattingen en braspartijen, niet ontuchtig en losbandig, zonder haat, zonder nijd. Maar trek de Heer Jezus Christus aan en verwen het vlees niet, want het loopt maar uit op begeerte” (Rom 13,13). En meteen kwam er een gemoedsrust over mij.”

Het gaat niet om de toevallig opgeslagen zin – en wat is toevallig (?) – maar om de kracht die het Woord van God in zich heeft. Daarin werkt de H. Geest. In de H. Schrift spreekt God tot ons. We kunnen niet dagelijks in de H. Schrift lezen en er niet door geraakt worden. Augustinus’ voorbeeld geeft aan  hoe God door die H. Schrift werkt als je ervoor open staat.

In ons christelijk geloof hebben we een rijkdom die we niet genoeg kunnen waarderen. We hoeven wijsheden en spreuken niet bij andere culturen of filosofieën te zoeken. Het christelijk geloof heeft zoveel voorbeelden van doorleefde spiritualiteit. ‘Doorleefd’, daarmee bedoel ik, dat deze doorwerkt in het gewone leven; dus concrete stappen vraagt, wat we bekering kunnen noemen. Wie zo ontdekt wie Jezus is, wil Hem niet meer kwijt; integendeel – want zo werkt Gods Geest – die voelt zich steeds meer door Hem aangetrokken.

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken