Pinksteren is het feest van de komst van de Heilige Geest. De zondag erna – Drievuldigheidszondag – accentueren we de Heilige Geest nogmaals samen met de Vader en der Zoon als een van de drie goddelijke Personen.  Deze geloofswerkelijkheid drukken we uit wanneer we het kruisteken maken. Maar wat is nu de betekenis van drie goddelijke Personen voor ons geloofsleven? Er is maar één God. Ieder gelooft toch in dezelfde God?

Dat wij naar Jezus’ woorden God Vader mogen noemen en ook zo tot Hem bidden plaatst ons wel in een andere verhouding tot God. Wij zijn Gods kinderen. En zoals bij je eigen kinderen en kleinkinderen die je veel liefde geeft verwacht je ook omgekeerd van hen meer dan van anderen, van wie je ook houdt. God is dichter bij ons gekomen door de Menswording van zijn Zoon. In zijn Zoon Jezus kunnen we het gelaat van God herkennen. God is voor ons niet louter almachtig en ver weg, maar ook dichtbij. In zijn Zoon hebben we Gods barmhartigheid mogen ontdekken. En de Heilige Geest is dichter bij ons dan wij vaak beseffen: “Niemand kan zeggen ‘Jezus is de Heer’, tenzij door de Heilige Geest “(1 Kor. 12,3). Zonder ons het bewust te zijn, bepaalt het geloof in de Drie-ene God ons geloofsleven: dat God de God van liefde is.   

De Heilige Geest richt ons op Jezus en ook op de kerkgemeenschap die Hij gesticht heeft. De Heilige Geest helpt ons de moeilijkheden die we dan tegenkomen te ondervinden. Want in onze wereld gaan goed en kwaad altijd samen. Van de kerkgemeenschap zien we ook zoveel fouten en tekortkomingen, waardoor we moeilijk Gods heiligheid erin herkennen. De Heilige Geest helpt ons door de kritiek heen te kijken en te zien waar het echt omgaat. Zonder de kritiek te ontkennen kunnen we dan belijden: “en toch blijf ik geloven!”  Geloven dat die Kerk ook heilig is – ons de weg naar heiligheid toont en aanreikt in woord en sacrament. En waar we dat “en toch blijf ik geloven” ook kunnen tegenover anderen uitspreken zijn we missionair bezig. Zo helpen we elkaar om te blijven geloven of tot geloof te komen. Dat is de zending die Jezus ons heeft gegeven. In het gelaat van Jezus kunnen we de Vader herkennen en door Jezus ontvangen we de H. Geest die ons doet zeggen: Jezus is de Heer.

Dat wens ik ieder graag toe: te kunnen blijven zeggen: En toch blijf ik geloven!

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

Een oprecht dankjewel aan allen die de eerste H. Mis van kapelaan Francis Sahayam mee hebben voorbereid. Zoveel positieve en enthousiaste reacties na deze feestelijke Eerste heilige Mis op zondag 8 mei! Afgehaald vanaf de pastorie aan de Wijngaard werd onze kapelaan door Harmonie St-Michaël, voorafgegaan door meerdere Schutterijen uit onze parochiefederatie Emmaüs, die met hun vaandels present waren. Een dertig concelebranten trokken mee in deze stoet, samen met misdienaars en acolieten en het Kerkbestuur. In de straten hing op vele plaatsen de witgele vlag of de Nederlandse driekleur. Processiepaaltjes met wimpels en de mooi versierde entree bij de kerk gaven in de stralende zon een feestelijke aanblik. In de kerk werden de eerste banken gevuld door het koor, samengesteld uit al de koren van de parochies van onze federatie. Een bijzondere verrassing was wel dat ook onze bisschop Harrie Smeets aanwezig was! En de burgerlijke overheid werd vertegenwoordigd door burgemeester Steph Strous en echtgenote.

In de kerk, ook van binnen mooi gesierd met feestelijke bloemen, waren alle plaatsen bezet. Ook via  livestream konden mensen de viering volgen, onder wie de ouders, broer en schoonzus van kapelaan Francis. Het was te merken dat de kosters en een royaal aantal vrijwilligers alles goed hadden voorbereid. (Zo was het koperpoetsen vanwege deze eerste H. Mis vier weken uitgesteld tot vlak vóór deze viering!) Lectoren uit verschillende parochies lazen de lezingen en de voorbeden – de laatste deels in het Engels zodat deze goed gevolgd konden worden. ook in kapelaan Francis’ thuisland (India). De feestpredicatie werd uitgesproken door de hoogeerwaarde heer Bernard Hegge, spirituaal van het Groot-Seminarie Rolduc. Communicanten en vormelingen brachten o.l.v. de gaven naar het altaar. En aan het einde van de H. Mis konden alle kinderen een roos naar hun moeder brengen (Moederdag!) In zijn dankwoord drukte kapelaan Francis zijn waardering en dank uit naar de werkgroep en allen die deze H. Mis hadden voorbereid en hem hadden begeleid op zijn weg hiernaartoe.

Aansluitend aan de H. Mis konden allen hun gelukwens bij een kop koffie/thee e.a. persoonlijk uitspreken in de tuin van het Cultuurhuis. Het was een warm welkom voor onze kapelaan, en een feestelijke dag voor heel de parochiefederatie! Parochianen uit alle parochies waren erbij betrokken. De viering in de kerk is via de livestream op de site van parochiefederatie Emmaus nog  te bekijken. De vele positieve reacties meteen na de viering en ook in de dagen erna gaven aan dat het zowel voor kapelaan Francis, zijn collegae uit India als voor heel de parochie een onvergetelijke dag is geworden. Oprecht dankjewel aan allen die op welke wijze dan ook hebben meegewerkt en aan allen die erbij waren!

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

Pasen valt altijd op zondag. Dat is anders dan Kerstmis, dat op iedere dag kan vallen. Op de zondag na de eerste volle maan in de lente is het Pasen. Met Pasen vieren we dat Jezus uit de dood is opgestaan. In getuigen van de verrijzenis geeft onze bisschop weer dat je Pasen niet uit kunt leggen. Hij zegt het heel sterk:  over Pasen preken zou verboden moeten worden, want het gaat ons bevattingsvermogen te boven. Van dit mysterie van ons geloof kunnen we alleen maar getuigenis afleggen. Dat hebben de gelovigen vanaf het eerste begin gedaan. Het lege graf, schriftcitaten en deze getuigenissen vormen wel een krachtige aanwijzing voor de verrijzenis van Jezus. Maar het blijft een geloofsmysterie. Alle christenen vieren dit met Pasen.

Zoals Pasen op zondag valt, de eerste dag van de week, zo is ook iedere zondag een pasen. Dat maakt de zondag voor ons tot een andere dag dan de weekdagen. Jezus’ opstaan uit de dood vieren we iedere week. Op zondag. Als ik mensen een goed weekend wens, voeg ik er vaak aan toe: en een mooie zondag! Iedere zondag vieren we dat Jezus uit de dood is opgestaan. En omdat deze dag zo belangrijk is, begint die – naar Joods gebruik –  al op de vooravond. Zoals we dat ook met Kerstmis doen met een nachtmis. Proberen we de zondag speciaal te laten zijn, met name door de zondagse eucharistieviering.

De zondag is zo belangrijk dat wel vaker de vraag gesteld is: of Europa christelijk blijft, hangt af van de viering van de zondag. En de eerste onder die zondagen is paaszondag. Hoe we de zondag invullen, kan zo een getuigenis zijn van Jezus’ verrijzenis. Zalig paasfeest.

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken