Welkom ook in onze parochies gelegen in Beegden, Ell, Heel, Hunsel, Ittervoort, Neeritter, Thorn en Wessem.
Met deze website willen wij u graag behulpzaam zijn, want soms is het moeilijk de juiste informatie te vinden. Vooral omdat er geen dorpsblaadjes meer zijn.
Op deze home-pagina vindt u de cursiefjes van de deken. Het laatste nieuws vindt u op de nieuws-pagina. Als vast menu, op iedere pagina, aan de linkerkant de misintenties en aan de rechterkant de praktische informatie over onze parochies.
Veel plezier!
En graag tot ziens in onze parochiekerken of bij een of andere activiteit.
In iedere H. Mis bidden we voor de levenden en de overledenen. Vaak wordt een H. Mis speciaal opgedragen voor een overledene, bijvoorbeeld als jaardienst, of vanwege de verjaardag. Hierbij speelt niet alleen de gedachte dat we de naam van de overledene niet willen vergeten – ook dat – maar ook is het een uitdrukking van geloof, dat we veel voor onze dierbaren kunnen blijven betekenen. We helpen onze dierbaren zo op hun weg naar het hemels Vaderhuis. Zoals we er waren voor degene die ons dierbaar was, toen die nog onder ons leefde, hoeft dit niet op te houden als iemand gestorven is. Ook dan kunnen we met elkaar verbonden blijven – niet meer op dezelfde wijze – maar we kunnen voor onze dierbaren blijven bidden en ook een H. Mis op laten dragen.
De zielen van onze overledenen die op weg zijn naar de hemel hebben ons gebed nodig. Een H. Mis aan iemand schenken is daarbij een mooi en effectief geschenk. Het gebed en een H. Mis komen de overledene echt ten goede. Als we het in een beeld uitdrukken, zou je kunnen zeggen dat het hen helpt de schroom te overwinnen die zij in het licht van Gods aanschijn bespeuren. In het heldere licht van Gods aanschijn ziet een ziel de eigen tekortkomingen veel duidelijker en voelt ook behoefte deze goed te maken. Daarbij helpt een H. Mis. Wij vragen daarin dat de genade van Jezus’ lijden, sterven en verrijzen onze dierbare ten goede mag komen.
Tegenwoordig worden er minder intenties voor onze overledenen opgegeven. Ik vind dat jammer, omdat we met een H. Mis zoveel voor hen kunnen betekenen. De verdiensten daarvan komen over de grens van de dood hun ten goede. Zoals we de voorspraak van heiligen inroepen, kunnen we ook voor overledenen bidden. Hier raken we aan een dieperliggend geloofsaspect van Allerzielen. We voelen spontaan aan dat we met respect moeten omgaan met degenen die voor ons hebben geleefd. Zo sieren we hun rustplaats met bloemen, of plaatsen een kaars bij een foto. Het katholieke geloof sluit daarbij aan met het opdragen van een H. Mis voor hen. Zo helpen we hen op hun weg naar God. Dat gebed gaat nooit verloren. Ook daar waar we overtuigd zijn dat zij al in de hemel zijn, gaat ons gebed niet verloren: het komt dan anderen ten goede, en ook zal het als een zegen weer op ons neerdalen doordat hun voorspraak voor ons des te doeltreffender wordt.
Zelf vind ik dit een van de mooiste aspecten van ons geloof. We kunnen zo veel blijven betekenen voor degenen die wij niet willen en kunnen vergeten. Zij kunnen niet meer voor zichzelf bidden, maar wij wel voor hen: Heer geef hun de eeuwige rust. En het eeuwige Licht verlichte hen.
“Jullie zullen mijn getuigen zijn, ” zo luidt het thema van deze Wereldmissiemaand. Het is een uitspraak van de verrezen Heer tot zijn leerlingen. In zijn Boodschap voor Missiezondag noemt paus Franciscus deze woorden “het fundament voor het leven en de zending van elke leerling van Jezus”. Elke christen is geroepen om te getuigen van Christus. Deze woorden ontleen ik aan de Missio-brief van Vicaris voor missiezaken en nationaal directeur van de pauselijke Missiewerken, vicaris Vincent Goulmy, in zijn oproep Missio te steunen (www.missio.nl)
Tegelijk een mooi moment om de opbrengst van de vastenactie van ons dekenaat aan u te kunnen bekendmaken. Nu alle betalingen aan de Vastenactie van de parochies in het
dekenaat Thorn verwerkt zijn, hebben we bericht ontvangen van het
Missiebureau in Roermond over de opbrengst. In ons dekenaat heeft de
Vastenactie €21.000 opgeleverd. Zoals u weet was het geld in het
dekenaat Thorn dit jaar bestemd voor het Pope Francis Home (een
weeshuis) in India, het thuisland van kapelaan Rajan Arulraj Nesaiyan,
die nu hier werkt in Buggenum, Haelen, Horn, Nunhem, Heibloem, Neer en
Roggel. Het geld is inmiddels ter beschikking gesteld van het Pope
Francis Home. Natuurlijk past hier een heel hartelijk dank-je-wel aan
alle gulle gevers en allen die zich voor de vastenactie ingezet hebben.
Op zondag 23 oktober 9.45u zal de Schola Cantorum Achel (SCA) o.l.v. Wim Truyen de zondagse Eucharistie zingen. Schola Cantorum Achel bevordert het Gregoriaans om zijn grote religieuze en culturele waarde en de rijke muzikale inhoud.
Gregoriaans is de eeuwenoude Latijnse kerkzang van de christenen met wortels in de Joodse, Griekse en Romeinse liturgische muziek. Het belangrijkste element is de tekst, waaraan de muziek een onmisbare diepgang geeft. Het Gregoriaans geeft muzikale ondersteuning bij de liturgische vieringen van de eucharistie en het koorgebed zoals de vespers en de completen.
De zangers van SCA komen uit de wijde omgeving van de Kluis uit Belgisch Limburg en Nederlands Noord-Brabant en Limburg, uit Achel, Bocholt, Budel, Gastel, Hamont, Leende, Maarheeze, Neerpelt, Soerendonk, Valkenswaard en Weert. Zij vormen een internationaal gezelschap met de liefde voor de schoonheid van het Gregoriaans als onderling bindend element.
Op 31 januari 1966 overleed pater Jacques Schreurs. Hij is schrijver en dichter van vele geschriften, gedichten en toneelstukken, maar hij is vooral bekend geworden door zijn driedelige roman Kroniek eener parochie. Deze romans werden geïnspireerd door zijn benoeming als kapelaan in 1923 in Sittard-Overhoven, in de paro-chie die aan de Missionarissen van het Heilig Hart was toevertrouwd. Deze romans werden door Willy van Hemert in de jaren zeventig bewerkt tot de televisieserie Dagboek van een herdershond. In die kro-niek beschrijft Schreurs zijn eigen ervaringen als kapelaan ten tijde van de opkomst van de mijnindustrie in Zuid-Limburg en de sociale gevolgen die dat met zich mee heeft gebracht. Daarnaast schreef hij o.a. ook de teksten voor de Passiespelen in Tegelen, welke versie in 1940 voor het eerst werd opgevoerd. Kortom een bijzondere man.
Op dinsdag 18 oktober 2022 willen wij u meenemen in zijn voetstappen. Deuren gaan voor u open en verhalen komen tot leven. Als gids gaat met ons Theo Schouw mee, die een prachtige biografie schreef over het leven van Jacques Schreurs met de titel: Witte raaf onder zwarte kraaien, uitge-geven bij uitgeverij Leon van Dorp.
Het programma is als volgt: Om 9.00 u vertrek bus Biesstraat 2A parochiebureau Heythuysen (opstapplaats). We rijden met een bus van Ghielen Touringcarbedrijf Ons eerste bezoek is de O.L. Vrouw van het H. Hartkerk te Panheel, alwaar we een korte biografie van pater Jacques Schreurs door Theo Schouw mogen beluisteren. 10.00 u vertrek naar Tegelen met een bezoek aan Openluchttheater de Doolhof. Hier hebben wij een rondleiding en geschiedenis over de passiespelen door dhr Jos Teeuwen, voorzitter van de Passiespelen en dhr Theo Schouw: Pater Jacques Schreurs, schrijver van de teksten van de Passiespelen 12.00 u lunch in Tegelen / Steyl. Let op deze lunch is voor eigen rekening! 13.30 u vertrek naar De Slak te Hoensbroek. Hier maken wij een wan-deling door een van de oudste mijnwerkerskoloniën o.l.v. dhr. Martin van der Weerden, historicus en docent geschiedenis tevens voor-zitter LGOG Parkstad Limburg en dhr Theo Schouw die ons beiden onderweg over de achtergrond van de driedelige roman die leidde tot de verfilming van dagboek van een Herdershond zullen gaan ver-tellen. Aansluitend koffie en vlaai 16.45.u vertrek naar Stein waar we een bezoek brengen aan het graf van pater Jacques Schreurs en de dag zullen afsluiten. Aansluitend vertrek terug naar Heythuysen, waar we rond 18.30 – 19.00 u thuis zul-len zijn. U kunt zich hiervoor opgeven via het clusterparochiebureau, Biesstraat 2A te Heythuysen. De onkosten voor deze reis bedragen E 35 (incl bus, koffie-vlaai en chauffeur, exclusief lunch!). U dient dit bedrag contant te betalen met vermelding van uw naam, telefoonnummer voor in nood, uw mail-adres en het aantal personen. De reis gaat door met een aanmelding van minimaal 30 personen! We hopen op een mooie opkomst, in de voetstappen van kapelaan Odekerken… en Jacques Schreurs… Pastoor Marcus Vankan
Kruisverheffing woensdag 14 septemberKapel Onder de Linden 15u – 17 uUitstelling van H. Sacramentvoor de vrede in Oekraïne
Ons wapen voor vrede in Oekraïne
De biografie van Peter van Uhm heeft alt titel gekregen Ik koos het wapen. De oud-commandant der strijdkrachten ging naar de militaire academie toen er veelal negatief over de krijgsmacht gedacht en gesproken werd. Nu lezen we in veel positievere zin over wapenleveranties voor Oekraïne om zich in de oorlog tegen Rusland te verdedigen. En die oorlog verontrust ons allemaal: het onrecht daar en de dreiging die er verder vanuit gaat. Oekraïense vluchtelingen ondervinden een sympathiekere ontvangst dan andere vluchtelingen.
Nu deze oorlog ons zo bezighoudt, moeten we als gelovigen toch ook ons wapen kiezen: het gebed. Gelukkig heeft de Raad van Bisschoppen in Europa (CCEE) een eucharistische gebedsdag uitgeroepen voor vrede in Oekraïne. In de Kapel Onder de Linden zullen wij van 15u – 17u het Allerheiligste uitstellen voor stil gebed en ieder kwartier een gebed luid uitspreken om de vrede terug te krijgen en dat de verdreven en gevluchte bevolking terug kan keren om hun land op te bouwen. Ook inde eucharistievieringen op die woensdag – Heel 9u en abdijkerk 19u – bidden we om vrede.
Het wapen van gebed is krachtiger dan wij in onze samenleving nu vaak denken, met name het rozenkransgebed. Hieronder enkele voorbeelden dat het bidden van de rozenkrans bijgedragen heeft aan de vrede.
In 1539 belegerden de Turken met 30.000 man het plaatsje Kotor in Montenegro. De zalige Ozana van Kotor riep de mensen op de rozenkrans te bidden en zo konden ze het beleg tegen iedere verwachting in weerstaan.
7 oktober 1571. De christelijke alliantie voorkomt bij Lepanto dat het christelijke Europa door de islam onder de voet gelopen wordt. De paus had alle christenen opgeroepen tot een rozenkranscampagne.
In 1646 hadden de Filipino’s al heel wat rampspoed achter de rug (aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, overstromingen) toen 18 moderne Nederlandse oorlogsschepen arriveerden om het land te veroveren. Ter verdediging hadden ze slechts twee oude Spaanse galjoenen. Na zes maanden keerden de Nederlandse schepen onverrichter zake huiswaarts. Aan Filipijnse zijde waren slechts 18 doden te betreuren. Na goed onderzoek heeft de lokale bisschop de overwinning tot officieel wonder verklaard. Dankzij de dominicanen was de rozenkransdevotie wijd verspreid op de Filipijnen en zo gingen de soldaten als dank voor de overwinning op bedevaart naar het rozenkrans-heiligdom La Naval.
In 1945 overleefden acht Duitse jezuïeten in Hiroshima en Marytown in Nagasaki de atoomaanvallen op Japan. H. Maximiliaan Kolbe had op ingeving van de hemel Marytown opgericht achter de heuvel die ze tegen de ontploffing zou beschermen. De pater jezuïeten in Hiroshima woonden slechts een km van het centrum van de explosie zonder natuurlijke bescherming. (Tot drie km werd praktisch alles verwoest.) Beide waren sterk religieuze gemeenschappen waar het rozenkransgebed centraal stond.
Op 13 mei 1955 vertrokken de Russen ineens en zonder geweld uit het economisch en strategisch gelegen Oostenrijk. Gedurende acht jaar had pater Petrus Pavlicek hiertoe publieke rozenkranskruistochten georganiseerd, waar op het laatst wel een half miljoen mensen aan deelnamen.
In 1986 werd de Filipijnse dictator Marcos vreedzaam omvergeworpen doordat tienduizenden mensen gewapend met slechts rozenkransen een menselijke buffer tegen de tanks vormden. Veel soldaten getuigden later dat toen ze op het punt stonden over de mensen heen te rijden, een schitterende dame verscheen, die hen als koningin van het eiland beval te stoppen.
Ik hoop dat bovenstaande voorbeelden van de kracht van het rozenkransgebed ons vertrouwen en ons geloof in wat we door volhardend gebed kunnen verkrijgen, zal versterken. Militaire wapens sturen heeft altijd op zijn minst iets dubbels. Als het om een rechtvaardige zelfverdediging van een land gaat, kunnen we het misschien begrijpen. Maar tegelijk kan dit niet ons christelijke antwoord zijn. Wij mogen daarom niet achterblijven en ons wapen van gebed inzetten. Laten we met overtuiging Maria, de Koningin van de vrede aanroepen … En om dit gebed concreet te maken is er de eucharistische gebedsdag op 14 september.
Hiervoor hebben we zeker meer dan drie woorden in het Nederlands.
PROCESSIE, STOET, RONDGANG en OMMEGANG en dan natuurlijk nog het algemene woord OPTOCHT. Onze oosterburen noemen dit gebeuren “einen Zug, einen Um- oder Festzug” en natuurlijk ook gewoon PROZESSION.
Dat “Zug” is een wortel van het vroegere, zeer oude “germaanse” woord ZIEHEN, van * deuk- (in het Indogermaans) , dat nog aan te treffen is in het Latijn bij DUCERE, trekken, en die betekenis zien we nog in het woord “hertog”, “Heerführer” = legeraanvoerder terug. Genoeg taalkunde.
Een zeer oud verschijnsel is DE PROCESSIE, en een geliefd onderwerp waren en zijn de vele aloude STOETEN.
Het moet wel een oeroude behoefte van de mens zijn om “in processie”, achter elkaar lopend, de goden of de andere opper- of “bovenwezens” te kalmeren, gunstig te stemmen, te beïnvloeden of in ieder geval te eren of vereren. Het is mogelijk een diepmenselijke methode die de mensen al vele eeuwen lang “uit eerbied of min of meer verplicht” hanteren. De STOET blijkt in deze context een soort “bezwering” van een onheil of “een draak” te zijn om verschijnselen die onverklaarbaar schijnen, te beheersen of mogelijk af te wenden. We denken daarbij aan bliksem, sneeuw, orkanen en andere natuurrampen. U kent mogelijk nog “de kroetwès” van 15 augustus als een soort afweermiddel. We hebben het hier ook over stoeten in tijden van oorlog en pest en denken daarbij aan processies met een noodkist zoals die van Maastricht, Keulen (1277), Paderborn, Aken of Susteren. We kennen ook processies uit dankbaarheid zoals de zogenaamde Brandprocessie in Thorn. We weten van STOETEN waarbij relieken plechtig, feestelijk en met muziek worden overgebracht, in Aldeneik elke 25 jaar. En dan hebben we sinds 1264 vanuit Luik komend de traditie van de jaarlijkse Sacramentsprocessie of ook wel Bronkprocessie genoemd, op veel plaatsen in Limburg, van Gronsveld via Wessem tot Tegelen, met plaatselijk soms een gedeeltelijk verbod na 1848.
Genoeg PROCESSIE, nog een dan….
Een voorbeeld uit het verre verleden, ver VOOR Christus’ geboorte, zoals bekend, het jaar 0
In Berlijn in het pas gerenoveerde Pergamonmuseum zien we nog een processiegang van geglazuurde tegels uit de tijd van Nebukadnezar de Tweede en die leefde van 604 – 562 voor Christus in het Babylon, de hoofdstad van het grote Rijk van de Babyloniërs . En dat is toch wel even geleden. En tussen de blauwe tegels treffen we ook een DRAAK met de naam Muschchuschu. Een draak op een processiemuur, het lievelingsdier van de godheid Marduk, is dat toeval ? Die draak ziet er naar onze begrippen helemaal niet gevaarlijk uit en met zijn lange nek en staart is hij meer dan een statussymbool. Meer dieren zijn er aan te treffen op deze bijzondere processiegang, zoals een vervaarlijk uitziende leeuw, schitterend en indrukwekkend. Het is het meest geliefde dier van de godin Ischtar, naar wie ook de stadspoort van Babylon is genoemd.
Terug naar Hethele, Hedele of moderner Heel.
Op zondag 4 september 2022 is Heel weer op z’n kermis- en processiebest. Om 10.00 uur is de Eucharistie in de Sint Stephanus en met volop luiden van de twee klokken in de toren start om 11.00 uur de PROCESSIE, met daarbij op het einde van de stoet “D’n Haelder Draak”. Om 12.00 uur is dan “oppe Linj” het korte maar toch ook indrukwekkende Drakenspel en wanneer de schutterskoning van dit jaarin vol ornaat d’n draak zijn scherpe en blanke sabel tussen de ribben heeft gezet, de stoom via de neus van het monster is afgeblazen, kan de kermis, bevrijd van het onheil “rond de toren”, in Heel beginnen.
U bent van harte uitgenodigd, breng dan zonnig weer mee, “ein bietje gooj zin en get dors”.
Tot ziens in Hethele, Hedele, Heel. WELKOM.
Illustraties :
Foto 1 + 2 Uit de oude doos. Pierre Pubben op weg naar de processie, dertiger jaren 1900.
Ook Truus en Griet Berg ? Beide: Fotoarchief Heemkring Heel 2022
Kaart Draak Muschchuschu, op de processiemuur/straat. Ischtar-poort, Pergamonmuseum .
Kaart 2022 (nr.2055), blauw tegelwerk, Babylon, 6e eeuw VOOR Christus.
Mogelijk ook tweede kaart
Leeuw, het lievelingsdier van de godin Ischtar, tegelmuur Pergamonmuseum, Berlijn.
Hierbij nodig ik u uit aanwezig te zijn bij de Pontificale Hoogmis waarbij Liturgie en Kerkmuziek centraal staat Deze Plechtige Hoogmis vindt plaats op zaterdag 24 september 2022 om 14.30 u in de Sint-Christoffelkathedraal, Grote Kerkstraat 2, te Roermond. U bent van harte welkom Hoofdcelebrant: Z.H.E. Mgr. Dr. Everard de Jong, Hulpbisschop van Roermond.
In deze viering zullen mijn drie koren de H. Mis muzikaal verzorgen: Gemengd koor ‘De Kempengalm” Maarheeze: ‘Orgelmesse’ F.J. Haydn Soliste: Jeanny Meijs-Louvenberg. Dirigent: Bart Meijs Kerkelijk zangkoor Koningsbosch – Gregoriaans en wisselende gezangen Kerkelijk zangkoor Amby-Maastricht – Gregoriaans en wisselende gezangen Gastdirigent: Cyriel Tonnaer Bart Meijs, kerkmusicus/koordirigent
Een project dat geprezen werd door de grote omvang, zijn professionaliteit en het vele vrijwilligerswerk.
Als parochie Hunsel zijn we heel blij dat we de 2 tuinen rond de kerk hebben kunnen inrichten tot een rust en bezinningsruimte. Een plek om te ontmoeten niet alleen voor de pelgrim naar Santiago maar natuurlijk ook voor elke bezoeker. Het volgende project is al in volle gang: Het aangrenzende kerkhof opnieuw inrichten en beplanten zodat het één geheel gaat vormen met de tuin en het omringende landschap. We hopen ook u te mogen begroeten bij de Jacobuskerk van onze parochie federatie Emmaüs.
Pinksteren is het feest van de komst van de Heilige Geest. De zondag erna – Drievuldigheidszondag – accentueren we de Heilige Geest nogmaals samen met de Vader en der Zoon als een van de drie goddelijke Personen. Deze geloofswerkelijkheid drukken we uit wanneer we het kruisteken maken. Maar wat is nu de betekenis van drie goddelijke Personen voor ons geloofsleven? Er is maar één God. Ieder gelooft toch in dezelfde God?
Dat wij naar Jezus’ woorden God Vader mogen noemen en ook zo tot Hem bidden plaatst ons wel in een andere verhouding tot God. Wij zijn Gods kinderen. En zoals bij je eigen kinderen en kleinkinderen die je veel liefde geeft verwacht je ook omgekeerd van hen meer dan van anderen, van wie je ook houdt. God is dichter bij ons gekomen door de Menswording van zijn Zoon. In zijn Zoon Jezus kunnen we het gelaat van God herkennen. God is voor ons niet louter almachtig en ver weg, maar ook dichtbij. In zijn Zoon hebben we Gods barmhartigheid mogen ontdekken. En de Heilige Geest is dichter bij ons dan wij vaak beseffen: “Niemand kan zeggen ‘Jezus is de Heer’, tenzij door de Heilige Geest “(1 Kor. 12,3). Zonder ons het bewust te zijn, bepaalt het geloof in de Drie-ene God ons geloofsleven: dat God de God van liefde is.
De Heilige Geest richt ons op Jezus en ook op de kerkgemeenschap die Hij gesticht heeft. De Heilige Geest helpt ons de moeilijkheden die we dan tegenkomen te ondervinden. Want in onze wereld gaan goed en kwaad altijd samen. Van de kerkgemeenschap zien we ook zoveel fouten en tekortkomingen, waardoor we moeilijk Gods heiligheid erin herkennen. De Heilige Geest helpt ons door de kritiek heen te kijken en te zien waar het echt omgaat. Zonder de kritiek te ontkennen kunnen we dan belijden: “en toch blijf ik geloven!” Geloven dat die Kerk ook heilig is – ons de weg naar heiligheid toont en aanreikt in woord en sacrament. En waar we dat “en toch blijf ik geloven” ook kunnen tegenover anderen uitspreken zijn we missionair bezig. Zo helpen we elkaar om te blijven geloven of tot geloof te komen. Dat is de zending die Jezus ons heeft gegeven. In het gelaat van Jezus kunnen we de Vader herkennen en door Jezus ontvangen we de H. Geest die ons doet zeggen: Jezus is de Heer.
Dat wens ik ieder graag toe: te kunnen blijven zeggen: En toch blijf ik geloven!
