De inval van Poetin in Oekraïne maakt de Aswoensdagbrief van bisschop Harrie Smeets nog actueler. “Bedenk dat je mens bent” – bezien vanuit het askruisje – grijpt onze bisschop aan om ons voor teleurstelling te behoeden: “Kom niet te laat tot de ontdekking dat er dingen in het eigen leven zijn die meer en eerder aandacht hadden verdiend.”  Mij spreekt het aan om in de vastentijd (proberen) te doen wat ik echt belangrijk vind. Ieder kan dit natuurlijk voor zichzelf invullen.

Voor mij was dit indertijd een reden om de weg van het priesterschap in te slaan. Steeds meer raakte ik ervan overtuigd dat ik er later spijt van zou krijgen als ik niet op die innerlijke oproep zou ingaan. De veertigdagentijd roept ons op stil te staan bij het wezenlijke, waar het echt om gaat in het leven. Denk na over dingen die echt tellen en richt je daar dan ook op, zo schrijft de bisschop, niet morgen, maar vandaag; gebruik de tijd goed.

Voor gelovige mensen is dat dan altijd mét Jezus Christus. Hij geeft aan ons leven die diepe zin. Vergeving en Gods barmhartigheid zijn daarbij kernwoorden. Die tillen ons boven onszelf uit om ons naar Pasen te brengen. Die blijde boodschap laten klinken in de wereld van nu, biedt hoop. En hoop hebben alle mensen nu nodig; een vertrouwen dat komt uit het geloof dat Jezus zijn kruis heeft gedragen uit liefde voor ons. Wie die liefde ontdekt heeft, wil die beantwoorden. En dat is actueel. Met de woorden uit de Aswoensdagbrief: “Vandaag is de enige tijd die we hebben, gebruik die tijd dan goed”.

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

De brief van bisschop Harrie Smeets is te vinden op: https://www.bisdom-roermond.nl/Boodschap-voor-Aswoensdag-en-de-Veertigdagentijd-2022

Ouders geven aan hun kinderen door wat ze belangrijk vinden. Of die er echt iets mee doen, weten ze niet, maar ze willen het hen wel aanbieden. Bij ieder doopgesprek zeggen ouders me: “Later mag zij/hij zelf kiezen.” Maar je biedt het aan; dan weten ze dat ze ervoor kunnen kiezen. En dat is waardevol. En kinderen proeven of het echt is; of je er als ouder echt voor gaat. Soms zit er een generatie tussen en zijn het grootouders die kleinkinderen inspireren. We vormen zo een verbindende schakel.

Die schakel willen zijn, wordt des te belangrijker als het geloof om je heen verdampt. Dan komt het aan op volhouden. Zo’n verbinding kunnen zijn naar een tijd die weer meer verlangt naar wie Jezus is en dat Hij zoveel van ons houdt dat Hij aan het kruis zijn leven voor ons heeft gegeven. Wie Jezus echt heeft ontdekt, wil Hem niet meer kwijt. Ik denk vaker, mensen die het geloof loslaten, hadden Jezus nog niet echt ontdekt. Daarom hebben we mensen nodig die volhouden, die voor Jezus willen gaan. En het raakt ons als iemand met passie ergens voor gaat. Dat iemand volhoudt, juist als zijn omgeving er meer aan voorbijgaat. Daar gaat iets vanuit! Dat geldt in onze dagen zeker voor het geloof en de kerk.

Het geloof doorgeven zit niet zozeer in meer eigentijdse aanpassingen doen. Tenminste niet wat het wezenlijke betreft. Het christelijk geloof geeft altijd een spanning. Anders zou bekering niet nodig zijn. En het is eigen aan ons christelijk geloof die stap op de bekeringsweg te zetten. In praktijk brengen wat Jezus ons voorhoudt in de zaligsprekingen. En die zijn nooit ‘van deze tijd’.

Jezus laat ons ontdekken dat we vrij worden wanneer we ons wél binden. Dat leven naar de geboden juist vrij maakt. Vrij van een egoïsme, wat ons niet gelukkig maakt. Ontdekken dat geven zaliger is dan ontvangen. Zo’n leven vanuit het geloof wens je iedereen toe. Het lijkt een paradox, maar het is wel de weg naar een geluk dat blijft en niet afhankelijk is van de waan van de dag. Hier denk ik aan een uitspraak van de christelijke denker Søren Kierkegaard: “Wie de geest van de tijd huwt wordt gauw weduwe/weduwnaar”). Ik ben ervan overtuigd dat het katholieke geloof ook voor komende generaties is, die het opnieuw zullen ontdekken. Wij kunnen daarbij die verbindende schakel zijn. Want we hébben een unieke en goede boodschap. Jezus’ Blijde Boodschap blijft! Deze is voor alle generaties; geven wij die aan de komende.

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

Foto ingang van de H. Martinuskerk in Beegden

Geloven kost geld

Deze weken ontvangen mensen die de eigen parochie financieel steunen post vanwege de actie kerkbalans. Als een dankjewel voor hun support in het afgelopen jaar en ook als uitnodiging de parochie te blijven steunen. Aan de ene kant vreemd dat bidden en geloven geld kost. Anderzijds ook heel begrijpelijk. We komen het in de H. Schrift al tegen. Paulus heeft het over een grote collecte, die hij houdt voor de ondersteuning van de kerk in Jeruzalem, die arm was.

In onze parochies doen vrijwilligers onschatbaar veel werk. Zonder hen hadden we al veel godshuizen moeten sluiten. Telkens is het dan ook een aderlating als een actieve vrijwilliger niet meer verder kan. Tot voor enkele maanden heeft bijvoorbeeld organist Lei Janssen uit Heel nog Missen begeleid en in december hebben we de uitvaart voor hem moeten houden. Onze parochies worden gedragen door de vrijwilligers!

Toch zijn er vele kosten: de kerkgebouwen, salarissen van de bedienaren, verzekeringen, verwarming, enz. Als monument komen een aantal kerken in aanmerking voor subsidie voor onderhoud van het gebouw. Daarnaast wordt in onze parochies praktisch alles door parochianen opgebracht. Zij geven een stipendium bij het lezen van een H. Mis; een vrijwillige donatie bij sacramenten of zegeningen en anderszins en we kennen de jaarlijkse actie KERKBALANS.

Van 15 tot 29 januari 2022 vragen we hiervoor aandacht. Wil je dat de kerk kan blijven doen waar ze al eeuwenlang voor staat? Geef dan vandaag voor de kerk van morgen.  We doen een beroep op iedereen die het waardevol vindt dat de kerk er is. Veel mensen hebben in coronatijd de diaconale en pastorale dimensie (opnieuw) ontdekt, of de rust die uitgaat van een moment van stilte in een kerk of kapel. Geloven zelf kost natuurlijk niet echt geld. Maar inspirerende vieringen wel; en ook als je een zorgzame gemeenschap wil zijn; een gastvrije kerk wil bieden.

Kortom om de mensen nabij te kunnen blijven gaat niet zonder financiële basis. Daarvoor is de actie Kerkbalans. Het is een landelijke actie, maar het geld komt ten goede aan de eigen parochie. Daarom vindt u ook dáár de bankrekeningnummers. Het is het niet vanzelfsprekend dat de kerk er is. Geven we vandaag voor de kerk van morgen.   

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

Uitzicht in 2022

Van velen heb ik een kerst- of nieuwjaarswens ontvangen. Ieder dank daarvoor oprecht en ik merkte ook dat kaarten en woorden veelal met zorg waren gekozen. Op een ervan stond een actuele gedachte die ik hier graag weergeef. In de wens van de leden van Foyer de Charité Marthe Robin in Thorn stond de oproep: geen lock down, maar een look up. Niet bedoeld om de lock down en de coronamaatregelen te negeren, maar om ook in deze omstandigheden onze blik naar boven te richten: look up!

Gelovige mensen houden altijd hoop. Niet omdat we de ernst en zorgen van nu niet zouden (willen) zien, maar wij houden onze blik gericht op Jezus Christus. Wat er dit jaar ook gebeurt, we kunnen altijd onze blik omhoog richten naar Jezus. Hij is juist in onze wereld gekomen is om ons perspectief te bieden. Dat drukken we uit in onze nieuwjaarswensen: de beste wensen, een gelukkig, voorspoedig of zalig 2022. Het begrip zalig heeft de klank en de lading van de zaligsprekingen uit de Bergrede (Mt 5). Mensen die je niet meteen gelukkig zou prijzen, zoals de armen en degenen die treuren (vgl. Mt 6) worden wel zalig geprezen; zij beseffen dat zij voor het echte geluk God nodig hebben. Zij richten hun blik naar boven, een look up naar God.

In de omstandigheden van nu ontvangen we hiervoor eigen genade. Genade kunnen we vertalen met kracht. Het Hebreeuwse woord voor genade – chanan – klinkt verbasterd nog door in ons woord gein of geintje. Het is vanuit de Joodse volkstaal in het Nederlands gekomen. Voor de gein betekent zo voor de grap en gein maken plezier of lol hebben. Het klinkt positief, blij.

Zo klinkt ook in het woord genade vreugde door. God wil het beste voor ons, ook als de omstandigheden lastig zijn: daarvoor ontvangen we voor 2022 Gods genade – zijn gunst, kracht en vreugde. Als gelovige mensen zouden we zelfs bij een lock down niet te neergeslagen moeten zijn, maar hoop en vertrouwen houden: een look up! Richt u op, want uw verlossing is nabij (vgl. Lc 21, 28). Jezus is ons goedgezind; heeft het leven met ons gedeeld en trekt ook in 2022 met ons mee. Houden we onze blik op Hem gericht.

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

“Kerstmis vind ik geen katholiek feest.” Bram (10 jaar) beweerde dit heel stellig. En hij had een punt. “Waarom niet?”, vroeg ik hem. “Nee”, gaf hij aan, “want dat viert iedereen!”  Daar zit wat in. Het laat zien hoe een opgroeiende generatie naar het geloof kijkt. Dat is niet iets van iedereen, maar van mensen die gelovig zijn; daarvoor kiezen. Weer anders dan mensen die graag wijzen naar de vóór-christelijke wortels van het kerstfeest en daarmee wat wegkijken van de geboorte van Jezus.

Wij vieren dat Jezus in onze mensengeschiedenis is binnengetreden. Dat God aan onze kant is komen staan. Een van ons is geworden. Dat is de Menswording van Gods Zoon. Met Kerstmis verbindt God onze wereld weer met Hem doordat Hij naar ons toekomt in een klein Kind. Uiterst kwetsbaar. Gelukkig had het de bescherming van Maria en Jozef. De geboorte ver van huis en daarna de vlucht naar Egypte laten zien dat het vanaf het prille begin niet gemakkelijk was.

Nu is het aan ons om Het Kind te beschermen: dat Jezus’ geboorte niet ondergaat in een algemeen feest van licht en vrede, waar er voor het goddelijk Kind geen plaats meer is. We kunnen namelijk zo over licht en vrede spreken dat we voorbijgaan aan Jezus zelf. Terwijl Hij juist beantwoordt aan een verlangen dat in iedere mens leeft. Jezus is gekomen voor alle mensen. Hij is de vervulling van wat de profeet Jesaja 700 jaar voor Jezus’ geboorte al geschreven had: “Het volk dat in de duisternis ronddoolt ziet een schitterend licht … Een Kind is ons geboren … Vredevorst zal Hij heten” (Jes. 9, 1.5).

Jezus komt als het Licht in onze wereld, als de Vredevorst. Naar Hem ziet onze wereld uit; er is altijd behoefte aan verlossing. Dat ervaren we in deze coronatijd nog extra. Bij het Kind in de kribbe mogen we ons thuis voelen. Elk jaar opnieuw; ook als er met Kerstmis beperkingen zijn. Vieren wij Kerstmis mét Jezus. Hij is gekomen voor alle mensen. Zorgen wij ervoor dat mensen Jezus mogen herkennen als Lichtpunt in hun leven. Vieren wij Kerstmis als het feest van Jezus’ geboorte. Zalig kerstfeest!

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken