Jaarlijks vieren we St.-Jozef op 19 maart; dit jaar een dag later, want de viering van de zondag (19 maart) krijgt in de vastentijd voorrang. Als Jezus zijn openbare leven begint, komen we St.-Jozef niet meer tegen. Hij zal te midden van zijn familie, dus in de nabijheid van Jezus en Maria. Daarom is hij ook patroon geworden voor een zalige dood.

Tegelijk doet ons dit beseffen dat Jezus en Maria Jozef gemist zullen hebben. Hij had hen altijd goed beschermd, bijvoorbeeld op de vlucht naar Egypte en weer terug. Het doet ons tegelijk beseffen dat Maria als weduwe verder moest en Jezus al relatief jong zijn aardse vader moest missen De leegte die Jozef achterliet had grote consequenties voor Maria en Jezus. Door zijn overlijden moest Jezus voor het timmerbedrijf zorgen en werd Hij ineens hoofd van het gezin. We komen dit tegen bij de bruiloft te Kana: Maria is aanwezig maar dan moest Jezus, volgens de gebruiken, ook uitgenodigd zijn (vgl. Joh 2, 1-2).

Ongetwijfeld bleef Jozef toch in hun gedachten en gebeden en zullen zij in dankbaarheid hem in hun hart hebben bewaard. Ook hierin kunnen wij Jezus navolgen door St.-Jozef aan te roepen. Hij is vanuit zijn beschermende taak jegens Jezus en Maria patroon van de Kerk geworden en blijkt een machtig voorspreker in vele noden. In een bekend gebed tot St.-Jozef bidden we “Zoals gij weleer het Kind Jezus uit het grootste levensgevaar hebt gered, zo verdedig nu ook de heilige Kerk van God tegen de vijandelijke aanslagen en alle tegenwerking.” De H. Theresia laat ons weten dat zij zich niet kan herinneren ooit iets aan St.-Jozef gevraagd te hebben dat zij niet heeft verkregen. “Ik geloof dat de Heer ons wil laten zien dat Hij hem ook in de hemel alles zal gunnen wat hij van Hem verlangt, zoals Hij hem op aarde als zijn pleegvader onderdanig was. Dit is ook ervaren door enkele andere personen aan wie ik heb geadviseerd zich aan hem te onderwerpen.”

Wim Miltenburg fso, pastoor-deken

Sterven van St.-Jozef (St.-Antoniuskerk, Bregenz)